Wykład przybliży nietypowe podejście do pracy architekta. Poznawcze, opierające się na współpracy, zmieniającej logice i nowym rozumieniu przestrzeni.
W praktyce architektonicznej interesuje nas budowanie pojęć. Projektowanie traktujemy jako nieustanny proces, w którym formy końcowe (budynki, wystawy, instalacje) są powstającym przy okazji efektem – ulotnym wnioskiem dopasowanym do danego kontekstu. W konsekwencji bardziej niż architektura jako taka, interesuje nas relacja człowieka ze światem, do której odnosimy się za pomocą architektury. Żeby doświadczenie to miało pełny wymiar, sięgamy po narzędzia z porządków nie architektonicznych, takich jak filozofia, antropologia, biologia czy semantyka. Obok sztuki budowania i rzemiosła wytwarzamy architekturę poprzez nadawanie znaczeń, kształtowanie tożsamości, zmienianie logiki rozumienia przestrzeni, ustawianie nowej perspektywy, ekonomię cyrkularną, dopowiadanie ekosystemu czy re-definicję pojęcia materiał i jego użycia.
Wykład w ramach BLOKU MIASTO + ARCHITEKTURA.